Geest van de Werf

Status: Completed

De ooit in Utrecht woonachtige schrijver Cola Debrot heeft eens gezegd dat als je op stille ochtenden door de oude stad loopt je er onderaardse stemmen kon horen die spraken van liefde en verlangen, van verdriet en tranen. Het waren waarschijnlijk de stemmen van de Romeinen. Je werd er wel melancholiek van. Producent Jos Withagen ontwikkelde samen met cineast Sherman de Jesus het plan om een filmgedicht te maken in het verlengde van Debrots gevoelsstroom: het mythisch gehalte van de Oudegracht, de werven, de onderaardse gewelven.

De visuele vervoering van de regisseur was als die van een blinde dichter die de dingen niet zelf kan zien maar ervan heeft gehoord en die overal passende beelden vandaan moet zien te halen.
Jos Withagen is inmiddels overleden maar De Jesus beschouwt zijn vroegere studievriend als zijn coauteur: ‘Ik heb deze film gemaakt samen met Jos, die er niet meer is. Gedurende vier seizoenen zijn we op zoek geweest naar lyrische, droomachtige beelden.’

In dit concept past een visioen als dat van het wonderkind Mozart, dat ’s morgens vroeg uit het hotel aan de Minrebroederstraat sluipt om met zijn zusje te gaan rondzwerven en terechtkomt op de Bezembrug. In een andere scène maken kariatiden zich los van de Winkel van Sinkel om als gezellige meiden te gaan stappen in de stad. Een naakte vrouw op de fiets met een viool op de bagagedrager, ooit in een fameus schilderij door de schilder Moesman in een verdwenen straat verstild tot een gerucht, peddelt nu, door de camera tot leven gebracht, onverstoorbaar rond.

Credits

Regie Sherman De Jesus
Scenario Jos Withagen
Research Esther Pardijs
Camera Albert van der Wildt, Peter Brugman
Geluid Gertjan Miedema
Montage Dick van der Meer
Mixage Mark Dubbeldam
Muziek Willem Erné